κοινοβουλευτικός

κοινοβουλευτικός
-ή, -ό (Α κοινοβουλευτικός, -ή, -όν)
νεοελλ.
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο κοινοβούλιο ή στον κοινοβουλευτισμό («κοινοβουλευτική σύνοδος»)
2. εκείνος πού γίνεται σύμφωνα με τις διαδικασίες τού κοινοβουλίου και με τις αρχές τού κοινοβουλευτισμού ή βρίσκεται σε αντιστοιχία με αυτές («κοινοβουλευτική γλώσσα»)
3. το αρσ. ως ουσ. ο κοινοβουλευτικός
το μέλος τού κοινοβουλίου, ο βουλευτής ή ο γερουσιασατής
4. φρ. α) «κοινοβουλευτικό σύστημα» ή «κοινοβουλευτικό καθεστώς» — πολιτικό σύστημα στο οποίο υπάρχει διάκριση και συνεργασία τών εξουσιών, τής νομοθετικής και τής εκτελεστικής, και στο οποίο η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη έναντι τού κοινοβουλίου το οποίο και τής δίνει ψήφο εμπιστοσύνης
β) «κοινοβουλευτική διαδικασία» — η διαδικασία που τηρείται κατά τη λειτουργία τού κοινοβουλίου
γ) «κοινοβουλευτική ομάδα» — ομάδα στην οποία ανήκει το σύνολο τών βουλευτών ενός κόμματος και η οποία συγκροτείται για να επιδιώξει την εφαρμογή τής πολιτικής του μέσω τού κοινοβουλίου
αρχ.
1. αυτός που αναφέρεται σε διάσκεψη και διαβούλευση
2. συμβουλευτικός.
επίρρ...
κοινοβουλευτικώς
με κοινοβουλευτικό τρόπο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κοινός + βουλευτικός (< βουλεύομαι)].

Dictionary of Greek. 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • κοινοβουλευτικός — ή, ό αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο κοινοβούλιο: Γίνεται κοινοβουλευτικός έλεγχος …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • κοινοβουλευτικόν — κοινοβουλευτικός deliberative masc acc sg κοινοβουλευτικός deliberative neut nom/voc/acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο — Άμεσα εκλεγμένο κοινοβουλευτικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (βλ. λ.), από το 1979. Αποτελείται από 626 μέλη που κατανέμονται σύμφωνα με τη συνθήκη: Γερμανία 93, Γαλλία 87, Ιταλία 87, Μεγάλη Βρετανία 87, Ισπανία 64, Ολλανδία 31, Βέλγιο 25, Ελλάδα …   Dictionary of Greek

  • κοινοβουλευτισμός — Θεμελιώδης αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι η προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Κατά το Σύνταγμα θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ του… …   Dictionary of Greek

  • αντικοινοβουλευτικός — ή, ό 1. αντίθετος προς το κοινοβούλιο ή το κοινοβουλευτικό πολίτευμα 2. απροσάρμοστος προς τον τρόπο λειτουργίας της βουλής. [ΕΤΥΜΟΛ. < αντι * + κοινοβουλευτικός. Η λ. μαρτυρείται από το 1874 στον Θεόδωρο Φλογαΐτη] …   Dictionary of Greek

  • κοινός — ή, ό (AM κοινός, ή, όν, Α αττ. ποιητ. τ. κοινός, όν) 1. αυτός που ανήκει σε πολλούς μαζί, που κατέχεται όμοια από πολλούς ή που χρησιμοποιείται από πολλούς, δημόσιος (α. «κοινή είσοδος» β. «τὸν ἥλιον τὸν κοινὸν ἡμῑν», Μεν.) 2. αυτός που… …   Dictionary of Greek

  • Αλευράς, Γιάννης — (Μεσσήνη 1912 – 1995). Πολιτικός. Από πολύ νέος ασχολήθηκε με την πολιτική. Προερχόταν από τις γραμμές του κεντροαριστερού χώρου και του συνδικαλιστικού κινήματος. Το 1935, στη διάρκεια του κινήματος του Πλαστήρα και του Ελευθέριου Βενιζέλου,… …   Dictionary of Greek

  • Βαρβιτσιώτης, Ιωάννης — (Αθήνα 1933 –). Πολιτικός. Σπούδασε στη Νομική Σχολή της Αθήνας και στο πανεπιστήμιο του Φράϊμπουργκ και το 1960 έλαβε τον διδακτορικό του τίτλο. Πολιτικός με πλούσια δραστηριότητα, εξελέγη βουλευτής της ΕΡΕ στις διαδοχικές εκλογές του 1961, του… …   Dictionary of Greek

  • Γεννηματάς, Γεώργιος — (Αθήνα 1939 – 1994). Πολιτικός. Ήταν γιος του Θεόδωρου Γεννηματά, νομικού και οικονομολόγου από τη μεσσηνιακή Μάνη. Ακολούθησε σπουδές μηχανικού στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Άρχισε να δραστηριοποιείται πολιτικά το 1958 από τη νεολαία του… …   Dictionary of Greek

  • Γούναρης, Δημήτριος — (Πάτρα 1867 – Αθήνα 1922).Πολιτικός. Συμπρωταγωνίστησε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην ταραγμένη και δραματική για την Ελλάδα περίοδο του Α’ Παγκοσμίου πολέμου και στη Μικρασιατική καταστροφή. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη Γερμανία …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”